Een vrouw van het Noorden

VWO 6

 

 

 

Primaire gegevens

Titel: Een vrouw van het Noorden

Auteur: Louis Couperus

Plaats van uitgave: Utrecht

Uitgeverij: Veen uitgevers

Aantal pagina’s: ?

 

Samenvatting van het verhaal

Aldo Ardo verblijft in een hotel in de Apennijnen nadat hij medico tenente (militair geneesheer) was in de oorlog in Abessinië. Hij had ontslag genomen omdat hij er genoeg van had, maar eigenlijk was hij op zoek naar de ‘Vreugde’. Het hotel is vlakbij een woud waar hij vaak heen gaat in zijn eentje om de vreugde te zoeken. Hij probeert hier met zijn fluitje hagedissen tam te maken, of ligt er gewoon te genieten. Het enige wat hij mist is een vrouw voor de avond. ’s Nachts is er niets te zien in het woud, en hij zou zich vervelen dan alleen. De vrouwelijke gasten van het hotel vindt hij allemaal te lelijk of te oud. Als er op een dag dat hij in het woud ligt, tegen de avond aan, een vrouw langsloopt in een wit gewaad, gaat hij op zoek naar haar. Ze blijkt naast zijn hotel te verblijven tegenover zijn kamer. Hij is erg benieuwd naar haar; straks is ze ook lelijk zoals de Engelse dames in zijn hotel. Hij bereidt zich voor op een grote teleurstelling. Op zijn balkon fluit hij op zijn fluitje van een paar stuivers om haar aandacht te trekken. Dat lukt. Hij heeft haar wakker gehouden. Ze ontmoeten elkaar de volgende dag, en ze blijkt niet heel erg mooi te zijn, maar ze heeft blonde haren, dus hij is al lang blij. Ook heeft ze een mooi lichaam. Aldo Ardo is tevreden. Het meisje komt uit Nederland en heet Emilie, maar omdat hij Italiaans is noemt hij haar Milia.

Milia is naar Italië gekomen omdat ze ziek is, ze is nerveus zegt ze. Aldo is dokter en zegt tegen haar dat ze beter rond kan lopen in de zon dan stil zitten in de schaduw. Hij neemt haar mee naar het woud en daar kust hij haar. Milia vindt dit niet fijn, ze heeft pas haar man verloren, een oude grijsaard, en heeft een briefrelatie met Hugo. Ook had ze nog nooit gekust. Na een tijdje laat ze het wel toe en worden ze hevig verliefd op elkaar. Ze houden het wel geheim want ze willen niet dat de andere mensen van het hotel het weten. Op een dag lopen ze zo ver het woud in dat ze niet meer voor het donker terug zouden komen bij het hotel. Milia wil teruggaan maar Aldo wil verder trekken om bij een dorpje uit te komen. Aldo krijgt zijn zin. Ze komen aan bij het dorpje Benabbio waar ze kunnen overnachten bij een gezin; Giannina, de vrouw, Milio, het kind en Amedeo, de man. Het gezin is heel gastvrij. Eigenlijk hebben Milia en Aldo geen zin meer om terug te keren naar het hotel en ze besluiten kamers te huren bij Giannina en Amedeo. Heel het dorp ziet Milia en Aldo als een pasgetrouwd stel en allemaal vinden ze Milia en Aldo mooi. Ze zijn er gelukkig, totdat er aan Milia iets begint te knagen. Wie is Aldo eigenlijk? Waarom heeft hij ontslag genomen? Wat weet ik eigenlijk van zijn ziel?

Ze komt er achter dat hij nooit andere dingen tegen haar heeft gezegd dan dat ze mooi is en dat hij haar lief vindt, ze weet niets van hem. Aldo zegt tegen haar dat ze alles weet van hem en dat hij ontslag had genomen omdat hij er gewoon genoeg van had. Er gaat een hele tijd voorbij en Aldo zit alleen maar in de tuin hagedissen te temmen en roept afentoe naar Milia om haar een kus te geven. Hij rookt sigaretten en leest de krant, hij doet gewoon niets. Op een keer irriteert het Milia zo dat hij zich niets aantrekt van haar verdriet dat zij de hagedis die Aldo bijna tam had gemaakt doodtrapte. Aldo werd hier zo boos over dat hij wegliep. Hij dacht veel na en wist dat hij haar nooit zou kunnen vergeven en dat hij haar niet nodig had op zijn weg naar de vreugde. Zij was een klein vreugd geweest net als de hagedis. Milia ontving een brief van hem toen hij weg was, en had even nog de hoop dat hij terug zou keren, maar toen er een tweede brief kwam waarin stond dat hij voor enkele maanden op tijgerjacht ging in Indië wist ze dat hij nooit meer terug zou keren. Ze was ontroostbaar, en kreeg het weer aan haar zenuwen, ze verlamde aan haar benen. Een paar dagen nadat ze haar testament had opgesteld; in het geval dat, overleed ze. De verlamming was naar boven gekropen, naar haar hart, zodat ze overleed.

 

De verdieping in het boek

 

Compositie en tijdsverloop:

 De tijd is onduidelijk, maar gezien Louis Couperus het tijdens zijn vakantie in Italië in het plaatsje Bagni di Lucca schreef in 1906, zal het zich wel rond die tijd afspelen. Het hele verhaal is rechttoe/rechtaan verteld, er zijn zelfs geen flashbacks, alleen een hele vage in het begin om het verhaal in te leiden zodat je weet dat Aldo Ardo in de oorlog had gezeten 

 

Ruimte

Het eerste deel speelt zich af in en rond het hotel en het woud bij de Apennijnen. Het tweede deel speelt zich af in het dorpje Benabbio bij het gezin van Amedeo. Alles speelt zich dus af in Italië.

 

De wijze van vertellen

Er is sprake van een auctoriale verteller die kijk heeft op alle personages . Hierdoor krijg je van alle personages wat te weten wat ze voelen en wat ze denken

 

Thema

Het thema is redelijk onduidelijk. Het gaat over het noodlot, iets waar Couperus vaker over schrijft. Het verhaal van Aldo ardo is onderworpen aan het noodlot omdat hij persé zijn vreugde in het leven wil vinden. Dit geluk heeft hij nog niet gevonden.

 

Motieven

Tegenstelling:  tegenstelling tussen noordelijke streken en de zuidelijke landen aan de Middellandse Zee speelt vaak een rol. Emilie komt uit het Noordelijke Nederland, Aldo uit het Zuidelijke Italië.

Muziek: De hoofdpersoon heeft een sterke band met muziek en hij vindt daarin zijn vrijheid, wat hem vreugde bezorgd. Dit is al uitgebreid in het betoog verwerkt.

 

 

Personages

Aldo Ardo: Aldo Ardo is een man die na een oorlog in Abessinië verblijft in een hotel om van daaruit op zoek te gaan naar de “Vreugde”. Dit is zijn nieuwe levensdoel. Hij is Italiaans, uitermate knap en een dromer. Hij houdt veel van de natuur, en bewondert deze. Aldo Ardo is een karakter. Hij is op zoek naar de “Vreugde” en ook maakt hij karakterontwikkelingen door. Zo dacht hij eerst dat Milia hem zou helpen op zijn zoektocht naar de “Vreugde” maar later komt hij erachter dat hij het alleen in zijn eentje kan bereiken. Ook is hij wel een beetje een typische Italiaan, hij vindt Milia mooi omdat ze blond is, maar als ze brunette was geweest had hij haar lelijk gevonden.

Emilie/Milia: Emilie is een zieke Nederlandse jonge vrouw die naar Italië was gekomen om beter te worden. Ze ontmoet Aldo Ardo die haar een beetje beter maakt om met haar door het woud te lopen, ze wordt steeds minder moe. Ze wordt verliefd op hem, omdat hij zo mooi is, donker krullend haar en donkere ogen, mooi lichaam, ze is verliefd. Maar als ze een beetje minder verliefd begint te worden dan wil ze weten of hij van binnen net zo mooi is als van buiten, ze wil weten wat hij denkt, hoe hij is enzovoorts. Als ze dan geen antwoord krijgt is eigenlijk haar verliefdheid over. Wanneer Aldo vertrekt merkt ze dat ze eigenlijk toch wel van hem hield, meer dan van Hugo en haar overleden oude man. Ze wordt ziek van verdriet en uiteindelijk sterft ze. Emilie is ook een karakter omdat zij ook karakterontwikkeling heeft. Zo komt ze erachter dat liefde niet alleen van buiten zit maar ook van binnen. Dat ze niet alleen een mooie man wil, maar ook graag een man die met haar praat, niet alleen maar mooie Italiaanse woordjes in haar oor fluistert. Emilie is een karakter, maar ook een typisch preuts meisje.
Pazienza: De hotelhouderszoon. Hij is degene in het hotel waar Aldo het meest mee praat. Volgens mij vertrouwt hij Pazienza. Pazienza is zijn bijnaam omdat hij altijd alles zo langzaam doet, zijn echte naam is Carlino

Giannina: Zij is de gastvrije en zorgzame vrouw van Amedeo en heeft een zoontje Milio. Ze is een soort van vriendin van Milia. Ze is niet erg gelukkig want Amedeo moet elk jaar 6 maanden weg om gipsen beeldjes te verkopen omdat ze anders niet rondkomen.

Amedeo: Man van Giannina en vader van Milio. Hij gaat elk jaar 6 maanden weg om gipsen beeldjes te verkopen in Duitsland, en ook al zou hij dit jaar niet hoeven omdat ze genoeg geld binnen krijgen van de kamerhuur van Milia en Aldo, toch gaat hij. Waarschijnlijk wil hij ook weg en is hij ook op zoek naar de vreugde, zouden alle mannen dat zijn?

Titel, ondertitel en motto

Het boek wordt  uitgegeven, en is eveneens verfilmd, met de titel Een vrouw van het noorden, maar de oorspronkelijke titel luidt: Aan den weg der vreugde. Beide titels kunnen verbonden worden aan de gedachtenis achter het verhaal. “Een vrouw van het noorden” is de meer concrete titel, dat de Hollandse weduwe in het verhaal weergeeft. Zij is op doktersadvies op vakantie naar het Zuiden, Italië. “Aan den weg der vreugde” is de oorspronkelijke titel met meer diepgang en het geeft de symbolische betekenis van het verhaal beter weer. De Italiaanse hoofdpersoon, Aldo Ardo, is als het ware op zoek naar deze weg en hij komt de Hollandse weduwe tegen op zijn weg naar de vreugde.

Er is geen motto aanwezig in het boek

 

Literaire stroming

Dit boek valt onder de romans en het is een liefdesroman

 

Mening

Ik vond het best een moeilijk boek om te lezen. Ik moest heel erg wennen aan het taalgebruik. Ik wilde niet perse meteen doorlezen omdat het begin al ingewikkeld was. Uiteindelijk heb ik mij er over heen gezet. Het is echt een apart boek maar aan de andere kant toch wel een goed boek want eigenlijk is iedereen op zoek naar vreugde. Ik zou het boek niet aanraden aan andere mensen

 

Keuzeopdracht (krantenartikel)